Πέφτω σου φώναζα, πέφτω.
σε κούφανε η κοινωνία, με αγνοούσες.
πονάω σου έλεγα, πονάω.
Σε έκανε αναίσθητο εκειίη η πρώην.
Κλαιω, κλαιω και δεν με εβλεπες
ελειπες για σπουδες.
Τωρα που σηκωνομαι που εισαι για να με δεις?
Αναρχος, ουτοπιστης, απιστος που δεν ξερει τι του γινεται, σηκωνεται ξανα για να αμφισβητησει.
Και οταν με καλεσει η πατριδα για να την υπηρετησω, ρωτωντας θα απαντησω.
Εσυ τι εκανες για μενα?
Και θα γεμιζω γοπες τα χωραφια.
Και θα χαραζω τα γαμημενα μου ονειρα σε πευκα.
Εχω αλλεργια βλεπεις στα πευκα, εξου και ο θυμος.
Γελασμενοι μια ζωη απο τα γελια των αλλων, φτωχε, χοντρε, αναπηρε, εγχρωμε,
ο τροχος γυρισε.
και θα συγχωρεσουμε.
Η ταπεινοτητα ειναι αρετη και η εκδικηση καταρα.
Καταραμενοι οντας, η επιλογη μας ειναι μοιραια.
Φταρνίστηκα.
Γαμώ την μάνα σου πεύκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου