Έφοδος.

Έρημα κορμιά, οπλισμένα να ανακατευούν την λάσπη κάτω από τα πόδια τους.
Υπερασπίζονται μια χώρα, ανυπεράσπιστη και λίγα κυβικά μέτρα μάρμαρο στον γεμάτο κουτσουλίες άγνωστο στρατιώτη.
Φυλακισμένες ορμόνες, τροποποιημένα θέλω, τεχνητά όνειρα.
Όντα με τετράγωνο κράνιο σε κάνουν να ζεις τις μέρες σου σαν ατελείωτες βροχερές κυριακές.
Δίποδα που τρέφονται με την δυστυχία σου, δίποδα που φροντίζεις να μένουν νηστικά.
Νύχτες θεάτρου.

Από σκοτάδι σε σκοτάδι τριγυρνάς με ένα θανάσιμο τρικύμισμα στα μάτια, αποφασισμένος να πιείς ως το τέλος το θολό νερό από το τσίγκινο κανάτι.

Δεν θα καταφέρουν να κατακτήσουν την σκέψη μας, το γνωρίζουν.

Έχουμε μάθει να επιζούμε σε ψυχιατρεία, σε κοινωνικά πορνεία, σε υπόγεια και σε αμμούδιες.
Αυτη είναι η δική μας αντίσταση.
Υψώσε την κούπα σου στον αέρα, αναγνώστη, για κάθε έρημο κορμί στα σύνορα.
Για κάθε αντίσταση υπάρχει ένας λόγος, για κάθε λόγο μια αιτία.
Η αξιοπρέπεια.
Ψήλα το κεφάλι πράσινε άνθρωπε.
Δεν είπες την τελευταία σου λέξη.
Μην μιλάς. Έφοδος.