ΣΑΝ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ
ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ..
ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..
ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..
ΗΣΥΧΙΑ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ..
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΤΑΡΑΚΟΥΝΟΥΣΕ ΔΥΝΑΤΑ...
Κ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑ, ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ...ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΟΜΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ..ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑ ΓΑΛΗΝΕΨΑ...ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΓΑΛΗΝΕΨΑΝ...ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΛΑΜΠΕΡΗ ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ...ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΗΛΙΟ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΑ...ΣΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΖΗΤΗΣΕΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ..ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ..ΣΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ...ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ....ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ...ΤΙ ΕΥΛΟΓΙΑ Μ ΕΔΩΣΕΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΝΘΡΩΠΟ ΥΠΕΡΟΧΟ? ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΛΗΣΙΟΝ...ΕΙΣΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ.
ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ.
ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΛΩ.
ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΟΡΩ.
ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΠΙΖΩ.
ΕΙΣΑΙ Η ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΖΩ.
Υ.Γ ΜΗΝ ΦΥΓΕΙΣ ΠΟΤΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου