ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΞΑΝΑ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΝΟΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.
ΤΙ Κ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ?
ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ Η ΓΕΜΑΤΗ ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.
ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ, ΤΗΝ ΜΑΝΑ, ΤΗΝ ΦΙΛΗ, ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΝΗΤΟ ΜΟΥ ΕΓΩ...
ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΡΟΜΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΛΛΟΥΣ.
ΕΓΙΝΑ ΔΡΟΜΟΣ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ.
ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΜΟΝΗ ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΙ.
ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΛΑΨΑΜΕ?
ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΓΕΛΑΣΑΜΕ ΤΟ 2007?
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΗΛΩΝΩ ΑΓΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΒΙΩΝΩ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΖΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΝΟΤΟ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΡΟΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ. ΟΜΟΡΦΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΝΕΚΤΑΡΙΑ.
ΧΩΡΙΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΟΜΩΣ.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΝΟΤΟ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου