ΗρθΕλλη

Ένα κερί καίει...

Απαλή η μορφή σου, δειλά ξεπροβάλλει απ' τον καθρέφτη 

και ακόμα πιο δειλά ακούγεται ο ήχος των βημάτων σου 

στο ξύλινο πάτωμα του σπιτιού μου. Διασχίζεις την κάμαρα 

κι όμως εγώ ακόμα δεν σε είδα παρά μόνο απ' τον καθρέφτη. 

Και τότε πλησιάζεις σε κοιτώ και τα χάνω - σου μιλάω για αεροπλάνα.

Αν ήξερες τι όμορφο που είναι το χαμόγελό σου, 

θα με φιλούσες στα μάτια να μην βλέπω.