Διαστολη συναισθήματος.

Ακριβώς λίγο πριν σπάσεις, εξελίσεσαι.
Να διανοηθείς την ουτοπική ευτυχία τολμάς, που θα κάνεις πάρον.
Προσπάθεια χαμένη είναι αυτή που δεν έγινε ποτε.
Έχω χώρο στο μέλλον.
Διαστέλομαι. Επεκτείνομαι μέχρι να αγγίξω τα ονειρα σουυ
Οταν με αίσθανθεις να αγγίζω την σφαίρα της ψυχης σου, στασου ακινητη και ανοιξε τα ματια.
Θα με δεις μεσα απο εσενα να διεκδικω κομματια σου, χρονο σου, αγγιγματα σου.
Οχι για την ματαιοδοξία μου, άλματα κανω να προλαβω ολα αυτα που δεν εζησα μαζι σου.
Να σε κρατησω στο παρον, να ονειρευτω μαζι σου στο μελλον.
Πιστη έχω στην αιτιοτητα και στον λογο που γινονται ολα.
Ακους?
Μια φορα μας καλει η μοιρα σαν Σειρηνα του Οδυσσεα.
Μηνυσε την λογικη σου να μην σε δεσει στο καταρτι, μοναχα λιμανι να πιασεις στην αγκαλια μου.


Οσο αφηνεσαι στα ρευματα της αιτιοτητας, τοσο το συναισθημα πλημυριζει τις ξερες της λογικης.

Και η 18η ημερα του Δεκεμβρη τελειωσε. Και όμως ειναι μονάχα η αρχη.

Το γνωριζεις αυτο, οταν κοιτας τον εαυτο σου στον συναισθηματικο σου καθρεφτη.

Ας ειναι καλες οι θαλλασες που θα πλευσουμε.

Εγω το λιμανι και εσυ το πλεουμενο, σε ενα παιχνιδι της μοιρας αεναο.

Είμαι εδω.