Κάθε λίγο ακούγεται στο παράθυρό μου ο ρυθμός.
Βαρέθηκα να καπνίζω, να βρίζω και να κλωτσάω ότι βρίσκω μπροστά μου.
Όποτε σε σκέφτομαι ηρεμώ ή νευριάζω.
Είναι πράγματα που τα προσέχεις μόνο απόψε.
Θυμάμαι τη μυρωδιά των μαλλιών σου και την ανάσα σου όταν κλαίς.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον κόσμο μας. Τον φτιάξαμε ιδανικό, με δικούς μας νόμους.
Και να, που ήρθε η πραγματικότητα και μας τα γκρέμισε όλα.
Που και που, κάτι μου στέλνεις - κάτι σου στέλνω.
Άδεια πακέτα μιας ψηφιακής ουτοπίας.
Είναι που δεν μπορώ ποτέ να σε πιάσω.
Είναι που τις νύχτες ούτε ο ύπνος δε σε πιάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου