Βασιλικής επιθυμίας.

Δεν προσέχαμε στο μάθημα, κοιτούσαμε έξω -της μυγδαλιάς οι κλώνοι σπάγανε από καρπούς.
Δεν ακούγαμε τους ρήτορες τους δίσεκτους -γεμάτη σοφία ξεπροβάλανε τα βράδυα.
Έμεις παλεύαμε να λύσουμε τα ξόρκια που μας κράτουσαν λασπωμένους.
Καθήμενοι σε πεζοδρόμια, μιλούσαμε με τα αστέρια-ακούγανε τις μοναξίες μας.

Χρόνοι πολλοί περνούσανε από πάνω μας μα εμείς εκτυφλωτικά συνεπείς-ονειρευόμασταν.
Πότε κρυμμένοι σε ημίψηλα καπέλα σαν λάγοι φοβούμενοι την σοφία της χελώνας,
πότε ξαπλωμένοι σαν τζίτζικες, αλαζόνες γελούσαμε με τα μυρμήγκια.
Παραμύθια μας μεγάλωσαν, παραμύθια μας μικραίνουν.

Ξυπνήσαμε ένα πρωί, οι μυγδαλίες χαθήκαν, οι λαγοί και τα μυρμήγκια.
Αντι για θλίψη στα ματία-έκπληξη- η μύτη μας έπιασε την οσμή της αρμονίας.
Ξέπλεκα ζεστά μαλλία στον ώμο μας να ξεκούραζονται.
Δεν θέλαμε να κοιμηθούμε ξανά ποτέ. Ατελεύτητο, ζωοποιό πρωινό ήρθε.

Γυναίκα. Πόθος, Πάθος, Πόνος. Γυναίκα.
Στα οδοφράγματα του τώρα, στις μάχες του αύριο και στην ανάγκη του χθές.
Κλέινω στην παλάμη μου το αγχολυτικο της χέρι και στέκομαστε όρθιοι.
Δράκοντες και τέρατα θα μας υποκλιθούν.

Αξεπέραστοι όντας, εκέινο το πρωινό έγινε η ζωή μας.

Βασιλικής επιθυμίας , σώπασαν όλα.
Μόνο η αρμονία της σιωπής μετράει το Τώρα μας.

Συνομιλίες με τα άστρα, μαζί.