Aνταλάσσω έστω

μια στιγμή κοντά σου..

Eφήμερα ευτυχισμένος

με όλες αυτές τις άγριες

μέρες που θα ξημερώσουν 

δυστυχώς μακριά σου.

'Oμορφη και απόμακρη 

λάμψη της συνείδησης 

παραδομένη στο ανόητο

παιγνίδι της σιωπής,

καρδιά μου θνήσκουσα 

στις αυριανές ερημιές 

μεγάλων λεωφόρων,

στις νύχτες χάνομαι

εξ αιτίας των μεγάλων

ανατροπών μέσα μου..

Kατακλυσμός τη μέρα

η βίαιη αναπροσαρμογή.

Στην πραγματικότητα

μου κόβεται η φωνή

καταποντίζεται ολότελα

το άθροισμα του ποτέ 

και του πάντοτε

στη διατριβή μου στην 

επιστήμη του αυτονόητου

που στην αφιερώνω

επιστρέφω στην αφετηρία 

της μνήμης σου από όπου

ξεκίνησα για να φτάσω

στα έσχατα της ψυχής μου.

Να πάω ακόμα πιο πέρα 

από την ίδια μου την ζωή 

αργά ο χρόνος με οδηγεί

εκεί που κυριολεκτικά

βρίσκεσαι στο αγγιστρεύον 

του μετέωρου μου μυαλού,

στο χώρο που όλοι οι άλλοι

τον ονομάζουν το άπιαστο ή το εντελώς εξωπραγματικό..